Periferik vitreus dejenerasyonu (PVD), köpeklerde gözdeki vitreus cisimciğini etkileyen oküler bir durumdur. Sağlıklı köpeklerde vitreus cismi, gözün şeklini korumaya yardımcı olan ve ışığın retinaya ulaşması için net bir yol sağlayan stabil, jel benzeri bir kıvamı korur. Ancak PVD oluştuğunda vitreus jeli sıvılaşmaya veya büzülmeye başlayabilir. Bu, vitreus cismi içinde sinerezis olarak bilinen ceplerin veya boşlukların oluşmasına yol açabilir. Bazı durumlarda vitreus yapısı retinadan da ayrılabilir – bu durum arka vitreus dekolmanı olarak bilinir.
İşte köpeklerde hastalığın belirtileri, nedenleri ve tedavileri hakkında bilmeniz gerekenler.
Köpeklerde periferik vitreus dejenerasyonu (PVD) belirtileri
(Fotoğraf Kredisi: tapanuth | Getty Images)
Periferik vitreus dejenerasyonunun en yaygın semptomlarından biri köpeğin görüşünde uçuşan noktaların varlığıdır. Bu uçuşan noktalar, vitreus jeli içindeki küçük hücre kümeleri veya döküntülerin neden olduğu, görüş alanı boyunca hareket eden küçük, koyu lekeler veya iplikler olarak görünür. Bu durum doğrudan gözlemlenemese de, köpeğinizin çevresiyle etkileşiminde değişikliklere yol açabilir. PVD’nin diğer belirtileri şunlardır:
- Görme bozukluğu
- Göz rahatsızlığı
- Göz görünümünde değişiklikler
- Baş eğme veya sallama
- Merdiven çıkma veya zıplama konusunda isteksizlik
- Göz kızarıklığı veya tahrişi
- Artan sakarlık
- Sık sık gözleri kısma veya göz kırpma
- Parlak ışığa karşı hassasiyet
- Gözyaşı üretiminde artış
Köpeklerde görülen bazı PVD vakaları asemptomatik olabilir ve yalnızca rutin göz muayeneleri sırasında tespit edilebilir. Bunun nedeni, durum daha ileri bir aşamaya gelene kadar fark edilebilir semptomların ortaya çıkmayabilmesidir.
Köpeklerde periferik vitreus dejenerasyonunun (PVD) nedenleri
Köpeklerde periferik vitreus dejenerasyonu öncelikle doğal yaşlanma süreciyle ilişkilidir. Köpekler yaşlandıkça, jel benzeri vitröz hümör parçalanabilir ve daha sıvılaşmış hale gelebilir. Bu dejenerasyon yaşlı köpeklerde daha yaygındır ve yaşlanma sürecinin normal bir parçası olarak kabul edilir. Zamanla vitreus cisimciği retinadan uzaklaşarak PVD’ye yol açabilir.
Border Terrier, Poodle, English Springer Spaniels ve Shih Tzus gibi bazı ırklar PVD de dahil olmak üzere gözle ilgili rahatsızlıklar geliştirmeye daha yatkın olduğundan, genetik faktörler de bir rol oynayabilir. Bu durumlarda, kalıtsal bileşenler vitröz hümörün dejenerasyonunu hızlandırabilir.
Periferik vitreus dejenerasyonu (PVD), köpeklerde gözdeki vitreus cisimciğini etkileyen oküler bir durumdur. Sağlıklı köpeklerde vitreus cismi, gözün şeklini korumaya yardımcı olan ve ışığın retinaya ulaşması için net bir yol sağlayan stabil, jel benzeri bir kıvamı korur. Ancak PVD oluştuğunda vitreus jeli sıvılaşmaya veya büzülmeye başlayabilir. Bu, vitreus cismi içinde sinerezis olarak bilinen ceplerin veya boşlukların oluşmasına yol açabilir. Bazı durumlarda vitreus yapısı retinadan da ayrılabilir – bu durum arka vitreus dekolmanı olarak bilinir.
İşte köpeklerde hastalığın belirtileri, nedenleri ve tedavileri hakkında bilmeniz gerekenler.
Köpeklerde periferik vitreus dejenerasyonu (PVD) belirtileri
(Fotoğraf Kredisi: tapanuth | Getty Images)
Periferik vitreus dejenerasyonunun en yaygın semptomlarından biri köpeğin görüşünde uçuşan noktaların varlığıdır. Bu uçuşan noktalar, vitreus jeli içindeki küçük hücre kümeleri veya döküntülerin neden olduğu, görüş alanı boyunca hareket eden küçük, koyu lekeler veya iplikler olarak görünür. Bu durum doğrudan gözlemlenemese de, köpeğinizin çevresiyle etkileşiminde değişikliklere yol açabilir. PVD’nin diğer belirtileri şunlardır:
Görme bozukluğu
