Ben 13 yaşındayken, ailem bir ay içinde bir değil iki aile köpeğini kaybetti. Söylemeye gerek yok, bu tamamen yıkıcıydı.
Köpeklerden biri, sevgili Cocker Spaniel cinsi köpeğimiz Bella, beş yaşımdan beri bizimle birlikteydi. Hayatı boyunca çok sayıda sağlık sorunu yaşadı, ancak bu kaybın acısını azaltmadı.
Bakalım Bu Kedilerin Yüz İfadelerini Okuyabilecek misiniz!
Bella’nın vefatından birkaç hafta önce, bir önceki yıl hayatımıza giren Snowy adındaki sarı Labrador Retriever cinsi köpeğimiz karaciğer kanserinden vefat etti.
“Şansıma” çocuktum ve ailem her ölümden sonra yas tutmam için beni birkaç günlüğüne okuldan çağırabildi. O günler kırık kalbimi tamamen iyileştirmese de, ortaokula yeniden başlamadan önce düşünmem ve kendimi toparlamam için bana biraz zaman verdi.
Ne yazık ki, eğer bir yetişkinseniz, bir evcil hayvanınızı kaybettiğinizde anneniz ya da babanız sizi işten arayıp hasta olduğunuzu söyleyemez. Sevdiğiniz bir evcil hayvanı kaybettiğinizde hissettiğiniz acı, bir yetişkin olduğunuzda da daha kolay hale gelmez.
(Resim Kredisi: Getty Images)
Evcil hayvanı olmayanlar için bunu anlamak zor olabilir, ancak bir evcil hayvanın ölümü derin bir kayıptır. Evcil hayvanlar bir aile üyesi “gibi” değildir – onlar aile üyeleridir. Ve zamanları geldiğinde, her yaştan herkes için travmatik olabilir.
Bunu akılda tutarak, işverenlerin evcil hayvan ebeveynlerinin yas dönemini işten uzakta geçirmelerine izin vermeleri gerekmez mi?
Bazı İşverenler Evcil Hayvanlarının Yasını Tutmak İçin İzin Veriyor
(Resim Kredisi: Getty Images)
Pek çok kişi bu fikre burun kıvırsa da, şirketler pek çok kişi için evcil hayvanların çocukları gibi olduğunu göz önünde bulundurmaya ve tüylü bir dostun kaybının yasını tutanlara izin vermeye başlıyor.
Eskiden küçük bir reklam prodüksiyon şirketinde çalışıyordum ve iş arkadaşlarımdan biri çok sevdiği Golden Retriever’ını kaybettiğinde patronumuz ona izin vermişti.
Önceki işverenim gibi daha küçük şirketlerin izin konusunda daha gevşek ve anlayışlı politikaları olabilir, bu nedenle bazıları yas tutmak için kişisel bir gün veya tatil günü olarak zaman ayırabilir.
Ne yazık ki, yas tutan bazı evcil hayvan ebeveynleri yas tutmak için izin istemekten utanabilir çünkü iş arkadaşları veya işverenler acılarını aptalca veya çocukça görebilir.
Daha Büyük Şirketler Evcil Hayvan Yas Politikaları Sunacak mı?
(Resim Kredisi: Getty Images)
Ne yazık ki, evcil hayvan yası için izin fikri hala yeni ve bunu takip eden çok fazla büyük şirket yok.
Ben 13 yaşındayken, ailem bir ay içinde bir değil iki aile köpeğini kaybetti. Söylemeye gerek yok, bu tamamen yıkıcıydı.
Köpeklerden biri, sevgili Cocker Spaniel cinsi köpeğimiz Bella, beş yaşımdan beri bizimle birlikteydi. Hayatı boyunca çok sayıda sağlık sorunu yaşadı, ancak bu kaybın acısını azaltmadı.
Bakalım Bu Kedilerin Yüz İfadelerini Okuyabilecek misiniz!
Bella’nın vefatından birkaç hafta önce, bir önceki yıl hayatımıza giren Snowy adındaki sarı Labrador Retriever cinsi köpeğimiz karaciğer kanserinden vefat etti.
“Şansıma” çocuktum ve ailem her ölümden sonra yas tutmam için beni birkaç günlüğüne okuldan çağırabildi. O günler kırık kalbimi tamamen iyileştirmese de, ortaokula yeniden başlamadan önce düşünmem ve kendimi toparlamam için bana biraz zaman verdi.
Ne yazık ki, eğer bir yetişkinseniz, bir evcil hayvanınızı kaybettiğinizde anneniz ya da babanız sizi işten arayıp hasta olduğunuzu söyleyemez. Sevdiğiniz bir evcil hayvanı kaybettiğinizde hissettiğiniz acı, bir yetişkin olduğunuzda da daha kolay hale gelmez.
(Resim Kredisi: Getty Images)
Evcil hayvanı olmayanlar için bunu anlamak zor olabilir, ancak bir evcil hayvanın ölümü derin bir kayıptır. Evcil hayvanlar bir aile üyesi “gibi” değildir – onlar aile üyeleridir. Ve zamanları geldiğinde, her yaştan herkes için travmatik olabilir.
Bunu akılda tutarak, işverenlerin evcil hayvan ebeveynlerinin yas dönemini işten uzakta geçirmelerine izin vermeleri gerekmez mi?
Bazı İşverenler Evcil Hayvanlarının Yasını Tutmak İçin İzin Veriyor
(Resim Kredisi: Getty Images)
Pek çok kişi bu fikre burun kıvırsa da, şirketler pek çok kişi için evcil hayvanların çocukları gibi olduğunu göz önünde bulundurmaya ve tüylü bir dostun kaybının yasını tutanlara izin vermeye başlıyor.
Eskiden küçük bir reklam prodüksiyon şirketinde çalışıyordum ve iş arkadaşlarımdan biri çok sevdiği Golden Retriever’ını kaybettiğinde patronumuz ona izin vermişti.
